Είναι ένας τύπος, στο μπαρ, σκυμμένος, βαρύς και ασήκωτος. Κοιτάει συνεχώς το ποτήρι του  εντελώς ακίνητος επί πολλή ώρα.
Κάποιος άλλος, που τον παρατηρεί για να του κάνει πλάκα, του αρπάζει το ποτήρι και το κατεβάζει μονορούφι.
Ο τύπος βάζει τα κλάματα.
-Έλα ρε φιλάρα, μια πλάκα κάναμε! Θα σου παραγγείλω ένα ίδιο, κερνάω εγώ.
-Δεν είναι αυτό ρε φίλε.
-Αλλά να, σήμερα είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου.

-Πρώτα, παρακοιμήθηκα το πρωί και άργησα να πάω στο γραφείο. Το αφεντικό μου τσαντίστηκε και με απέλυσε.
-Βγαίνω να πάρω το αυτοκίνητο μου και μου το είχαν κλέψει. Το δήλωσα στην αστυνομία και μου είπαν 'καλά κρασιά' που θα το ξαναβρείς.
-Παίρνω ένα ταξί να γυρίσω σπίτι και ξεχνάω μέσα το πορτοφόλι με όλες πιστωτικές κάρτες. Το παρατηρώ τελευταία στιγμή, φωνάζω τον ταξιτζή να σταματήσει, και αυτός την κοπάνησε ρίχνοντας μου μια μούντζα.
-Μπαίνω στο διαμέρισμα και πιάνω τη γυναίκα μου στο κρεβάτι με τον θυρωρό.
-Φεύγω αηδιασμένος, μπαίνω σ αυτό εδώ το μπαρ κι απάνω που ετοιμαζόμουν να βάλω ένα τέλος στη ζωή μου, εμφανίζεσαι εσύ και...μου πίνεις και το δηλητήριο.